Love at first sight.#หลินโฮวีคลี่
#หลินโฮวีคลี่
Love at first sight
กริ๊ง....
เสียงออดหมดเวลาเป็นสัญญาณอันดีงามของนักเรียนทุกคน ที่จะได้ออกมาจากห้องเรียนที่แสนจะน่าเบื่อ รวมถึงผม
"มึงๆ ไอ้ซอล"เสียงเรียกจากทางด้านหลังทำให้ผมหันไปมอง ก็พบกับแซมเพื่อนสนิทลูกครึ่งของตนเอง
"มีไรไอ้แซม"ผมถามมัน
"กูฝากเอกสารบทที่5ไว้กับมึงได้ป้ะ" มันพูดพร้อมกับยื่นเอกสารที่มันพูดถึงยัดใส่มือผมแล้วรีบวิ่งออกไป
"ไอ้เหี้ยแซม!!! กลับมาก่อนไอ้เหี้ย"ผมกะโกนแหกปากเรียกมันอยู่ทางหน้าห้อง มันเป็นบ้าอะไรของมันเนี่ยอยู่ๆก็เอาเอกสารวิชาภาษาอังกฤษเป็นปึกๆมาฝากไว้กับผม
"ไอ้บ้านี่! เป็นหัวหน้าห้องภาษาอะไรเนี่ยทำไมไม่เก็บไว้เอง"ผมบ่นอุบอิบแล้วก้าวเดินออกจากตึกเรียนของตัวเอง
"เชี่ย! หนักชิบหายทำไมคนเยอะงี้เนี่ย"ผมบ่นพึมพำพรางกอดแฟ้มงานและงานต่างๆไว้แน่น เพราะใครจะไปคิดว่าทางเดินของโรงเรียนคนแม่งจะเยอะขนาดนี้จนพ้นหน้าประตูโรงเรียนมาได้ ผมเดินไปตามทางเดินหน้าโรงเรียนเพื่อที่จะไปป้ายรถเมล์
ปึก!
"โอ๊ย!"เชี่ยผมชนใครเข้าอีกเนี่ย เอกสารงานเงินอะไรร่วงหมดแล้ว เวรกรรมแท้ๆเลยไอ้ซอลเอ้ยย
"ขอโทษครับๆ"พี่คนนั้นพูดพร้อมกับก้มตัวลงช่วยผมหยิบเอกสารใบงานต่างๆของผม
"ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษพี่...เอ่อ"ผมเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะขอโทษคนที่เดินชนพอเงยหน้าขึ้นเท่านั้นแหละ อื้อหืออช.. ช่วยผมด้วยครับพี่เค้าโครตหล่อเลย โอ้ยยยใจนุ้งเต้นแรงยิ่งกว่าตอนที่พี่มิณยีหัวอีก
"ธาริน พี่ชื่อธาริน"
"อ่า..ครับผมต้องขอโทษพี่ธารินมากกว่านะครับที่เดินไม่ดูทาง ฮ่ะๆ"ผมได้แต่หัวเราะแฮะๆใส่พี่เขาไป
"ครับๆ แล้วนี่เราจะไปไหนน่ะ"
"อ๋อ! ผมจะกลับบ้านน่ะครับ"
"กลับรถเมล์หรอ?"
"ครับ"ผมตอบรับคำถามของพี่เค้าพร้อมกระชับงานในมือให้เข้าที่
"เอางี้ดีมั้ย เดี๋ยวพีช่วยถือไปส่งที่ป้ายรถเมล์ เสียดายพี่ติดแข่งบาสวันนี้ไม่งั้นพี่จะไปส่งที่บ้าน"
"โห้ยยพี่แค่เดินไปส่งป้ายรถเมล์ก็เกรงใจจะแย่อยู่เเล้ว เดี๋ยวผมกลับเองได้"ผมปฏิเสธพี่เขา
"โอเคๆ ป้ะไปกัน"
"อ่า.. ครับ"พอผมพูดจบพี่เขา ก็ฉวยเอาใบงานที่เหลือในมือผมไปถือแล้วเดินนำผมไป
เดินมาสักพักหนึ่งก็ถึงหน้าป้ายรถเมล์ ระหว่างทางตอนเดินผมเอาแต่มองหน้าพี่เขา พี่เขาหล่อแถมน่ารักมากๆด้วยสงสัยมีคนชอบเยอะมากแน่ๆเลย แต่เหมือนพี่เขาจะรู้ตัวแหะว่าผมมองอยู่ เพราะจู่ๆพี่เขาก็หันหน้ามาเลิกคิ้วใส่กัน เชี่ย..แบดบอยสัสๆ
และในตอนนั้นเอง นายณัฐกิจ พงศ์ชาญชัย ได้หายไปจากระบบโลกนี้แล้ว....
"น้อง..."
"น้อง!!"
"ห๊ะ!! อะ..ขอโทษครับพี่ๆพอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อย"ผมหันไปยิ้มแหยะๆให้กับพี่เค้า
"อ่ะ! ถึงป้ายรถเมล์แล้วครับ"พี่เขาพูดพร้อมกับยื่นเอกสารมาให้ผม
"ขอบคุณครับ"
"ไม่เป็นไรๆ พี่ไปก่อนนะน้อง... "พี่เขาพูดแล้วโบกมือให้ผม
"ซอลครับพี่ ผมชื่อซอล"
"ครับ อ่อ!แล้วอย่าเดินเหม่ออีกนะครับน้องซอลเดี๋ยวโดนรถเฉี่ยวเอาจะเป็นเรื่องนะ"
"ครับ พี่เมธิน"ผมตะโกนตอบกลับพี่เขาไป
พอพี่เขาเดินไกลออกไปแล้วผมจึงเอามือไปกุมหัวใจตัวเองที่เต้นระรัวตั้งแต่ตรงหน้าโรงเรียน
อ่า...หยุดใจเต้นสักทีได้มั้ยไอ้หัวใจบ้า!
ธาริน's part
"แหน่ะพี่ ยิ้มหน้าบานเชียวนะ"ทันทีที่ผมเดินมาถึงสนามบาส ไอ้แซมรุ่นน้องในทีมบาสก็แซวขึ้น
"ก็นิดหน่อยนะ"
"ไงมึง น้องเขาน่ารักป้ะ"ไอ้แดนที่เดินมาสมถบกับคนอื่นๆถามขึ้น
"น่ารัก น่ารักมาก"
"เมื่อไหร่จะจีบมันเนี่ยพี่ ผมเชียร์พี่เลยนะเนี่ย"ไอ้อู๋ถามขึ้นในขณะที่กำลังวางกระกระติกน้ำกับกระเป๋าของมัน
"เออนั่นดิ่ มึงแอบชอบเขามานานมากแล้วนะเว้ย"
"เออ อีกไม่นานหรอกตอนนี้กำลังเริ่มอยู่"
"พี่ต้องขอบคุณผมที่ผมช่วยพี่ โดยการเลี้ยงหมูทะผม โอเค๊!"
"ถ้าวันนี้พวกมึงทำให้ทีมชนะกูจะเลี้ยงพวกมึงทุกคน"ผมเว้นจังหวะและหันหน้าไปหาไอ้แซม"แต่มึงต้องชวนซอลมาด้วยไอ้แซม"
"คร้าบบบโผมม พี่ธาริน"
ไหนๆจะเสียตังให้พวกมันแล้ว ก็เอาให้คุ้มหน่อยสิ.... ใช่มั้ยครับทุกคน:)
END
Love at first sight มากมั้ยคะ5555
เป็นAU thai เด้อ ไม่รู้จะถูกใจใครบ้าง
มันอาจจะป่วงๆไปหน่อยนะคะเพราะเป็นเรื่องแรกที่แต่จบ55555 ขอบคุณทุกคนๆที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้นะคะ ขอฝากฟิคโปรเจคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกชาวเรือด้วยนะคะ
สงสัยหรือติอะไรใช้แท็ก
#เรื่องสั้นวันละวีคหลินโฮ
และ
ทวิต:@b___bim
Love at first sight
กริ๊ง....
เสียงออดหมดเวลาเป็นสัญญาณอันดีงามของนักเรียนทุกคน ที่จะได้ออกมาจากห้องเรียนที่แสนจะน่าเบื่อ รวมถึงผม
"มึงๆ ไอ้ซอล"เสียงเรียกจากทางด้านหลังทำให้ผมหันไปมอง ก็พบกับแซมเพื่อนสนิทลูกครึ่งของตนเอง
"มีไรไอ้แซม"ผมถามมัน
"กูฝากเอกสารบทที่5ไว้กับมึงได้ป้ะ" มันพูดพร้อมกับยื่นเอกสารที่มันพูดถึงยัดใส่มือผมแล้วรีบวิ่งออกไป
"ไอ้เหี้ยแซม!!! กลับมาก่อนไอ้เหี้ย"ผมกะโกนแหกปากเรียกมันอยู่ทางหน้าห้อง มันเป็นบ้าอะไรของมันเนี่ยอยู่ๆก็เอาเอกสารวิชาภาษาอังกฤษเป็นปึกๆมาฝากไว้กับผม
"ไอ้บ้านี่! เป็นหัวหน้าห้องภาษาอะไรเนี่ยทำไมไม่เก็บไว้เอง"ผมบ่นอุบอิบแล้วก้าวเดินออกจากตึกเรียนของตัวเอง
"เชี่ย! หนักชิบหายทำไมคนเยอะงี้เนี่ย"ผมบ่นพึมพำพรางกอดแฟ้มงานและงานต่างๆไว้แน่น เพราะใครจะไปคิดว่าทางเดินของโรงเรียนคนแม่งจะเยอะขนาดนี้จนพ้นหน้าประตูโรงเรียนมาได้ ผมเดินไปตามทางเดินหน้าโรงเรียนเพื่อที่จะไปป้ายรถเมล์
ปึก!
"โอ๊ย!"เชี่ยผมชนใครเข้าอีกเนี่ย เอกสารงานเงินอะไรร่วงหมดแล้ว เวรกรรมแท้ๆเลยไอ้ซอลเอ้ยย
"ขอโทษครับๆ"พี่คนนั้นพูดพร้อมกับก้มตัวลงช่วยผมหยิบเอกสารใบงานต่างๆของผม
"ไม่เป็นไรครับ ผมต้องขอโทษพี่...เอ่อ"ผมเงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะขอโทษคนที่เดินชนพอเงยหน้าขึ้นเท่านั้นแหละ อื้อหืออช.. ช่วยผมด้วยครับพี่เค้าโครตหล่อเลย โอ้ยยยใจนุ้งเต้นแรงยิ่งกว่าตอนที่พี่มิณยีหัวอีก
"ธาริน พี่ชื่อธาริน"
"อ่า..ครับผมต้องขอโทษพี่ธารินมากกว่านะครับที่เดินไม่ดูทาง ฮ่ะๆ"ผมได้แต่หัวเราะแฮะๆใส่พี่เขาไป
"ครับๆ แล้วนี่เราจะไปไหนน่ะ"
"อ๋อ! ผมจะกลับบ้านน่ะครับ"
"กลับรถเมล์หรอ?"
"ครับ"ผมตอบรับคำถามของพี่เค้าพร้อมกระชับงานในมือให้เข้าที่
"เอางี้ดีมั้ย เดี๋ยวพีช่วยถือไปส่งที่ป้ายรถเมล์ เสียดายพี่ติดแข่งบาสวันนี้ไม่งั้นพี่จะไปส่งที่บ้าน"
"โห้ยยพี่แค่เดินไปส่งป้ายรถเมล์ก็เกรงใจจะแย่อยู่เเล้ว เดี๋ยวผมกลับเองได้"ผมปฏิเสธพี่เขา
"โอเคๆ ป้ะไปกัน"
"อ่า.. ครับ"พอผมพูดจบพี่เขา ก็ฉวยเอาใบงานที่เหลือในมือผมไปถือแล้วเดินนำผมไป
เดินมาสักพักหนึ่งก็ถึงหน้าป้ายรถเมล์ ระหว่างทางตอนเดินผมเอาแต่มองหน้าพี่เขา พี่เขาหล่อแถมน่ารักมากๆด้วยสงสัยมีคนชอบเยอะมากแน่ๆเลย แต่เหมือนพี่เขาจะรู้ตัวแหะว่าผมมองอยู่ เพราะจู่ๆพี่เขาก็หันหน้ามาเลิกคิ้วใส่กัน เชี่ย..แบดบอยสัสๆ
และในตอนนั้นเอง นายณัฐกิจ พงศ์ชาญชัย ได้หายไปจากระบบโลกนี้แล้ว....
"น้อง..."
"น้อง!!"
"ห๊ะ!! อะ..ขอโทษครับพี่ๆพอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อย"ผมหันไปยิ้มแหยะๆให้กับพี่เค้า
"อ่ะ! ถึงป้ายรถเมล์แล้วครับ"พี่เขาพูดพร้อมกับยื่นเอกสารมาให้ผม
"ขอบคุณครับ"
"ไม่เป็นไรๆ พี่ไปก่อนนะน้อง... "พี่เขาพูดแล้วโบกมือให้ผม
"ซอลครับพี่ ผมชื่อซอล"
"ครับ อ่อ!แล้วอย่าเดินเหม่ออีกนะครับน้องซอลเดี๋ยวโดนรถเฉี่ยวเอาจะเป็นเรื่องนะ"
"ครับ พี่เมธิน"ผมตะโกนตอบกลับพี่เขาไป
พอพี่เขาเดินไกลออกไปแล้วผมจึงเอามือไปกุมหัวใจตัวเองที่เต้นระรัวตั้งแต่ตรงหน้าโรงเรียน
อ่า...หยุดใจเต้นสักทีได้มั้ยไอ้หัวใจบ้า!
ธาริน's part
"แหน่ะพี่ ยิ้มหน้าบานเชียวนะ"ทันทีที่ผมเดินมาถึงสนามบาส ไอ้แซมรุ่นน้องในทีมบาสก็แซวขึ้น
"ก็นิดหน่อยนะ"
"ไงมึง น้องเขาน่ารักป้ะ"ไอ้แดนที่เดินมาสมถบกับคนอื่นๆถามขึ้น
"น่ารัก น่ารักมาก"
"เมื่อไหร่จะจีบมันเนี่ยพี่ ผมเชียร์พี่เลยนะเนี่ย"ไอ้อู๋ถามขึ้นในขณะที่กำลังวางกระกระติกน้ำกับกระเป๋าของมัน
"เออนั่นดิ่ มึงแอบชอบเขามานานมากแล้วนะเว้ย"
"เออ อีกไม่นานหรอกตอนนี้กำลังเริ่มอยู่"
"พี่ต้องขอบคุณผมที่ผมช่วยพี่ โดยการเลี้ยงหมูทะผม โอเค๊!"
"ถ้าวันนี้พวกมึงทำให้ทีมชนะกูจะเลี้ยงพวกมึงทุกคน"ผมเว้นจังหวะและหันหน้าไปหาไอ้แซม"แต่มึงต้องชวนซอลมาด้วยไอ้แซม"
"คร้าบบบโผมม พี่ธาริน"
ไหนๆจะเสียตังให้พวกมันแล้ว ก็เอาให้คุ้มหน่อยสิ.... ใช่มั้ยครับทุกคน:)
END
Love at first sight มากมั้ยคะ5555
เป็นAU thai เด้อ ไม่รู้จะถูกใจใครบ้าง
มันอาจจะป่วงๆไปหน่อยนะคะเพราะเป็นเรื่องแรกที่แต่จบ55555 ขอบคุณทุกคนๆที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้นะคะ ขอฝากฟิคโปรเจคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกชาวเรือด้วยนะคะ
สงสัยหรือติอะไรใช้แท็ก
#เรื่องสั้นวันละวีคหลินโฮ
และ
ทวิต:@b___bim
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น